အပိုင္း ၁ မွ အဆက္
ထုိေန ့က . မိုးအံု ့ေသာေႀကာင့္ ၀န္းက်င္တခုလံုး ခပ္မွုိင္းမွုိင္း ၿဖစ္ေနသည္။ က်ဴရွင္မွ အၿပန္ လမး္တြင္ လူကလည္းရွင္း ၊ ကားေတြ လည္း ရွင္း ။
မုိးေရကို ၀လင္စြာ ေသာက္သံုးထားသၿဖင့္ ပန္းပင္တုိ ့သည္ စိမ္းစို လ်က္ ၊ ၿမက္ပင္တုိ ့သည္ ၀င့္ႀကြားလ်က္ ။
ပလက္ေဖာင္း လမး္မေပၚမွ ေရညွိမ်ားက ပင္ ကတီၱပါ စိမး္ ႀကီး ခင္းထားသည့္ အသြင္ ။
မုိးရြာၿပီးစ . ညေနေစာင္း . ေနေရာင္မပြင့္တပြင့္တြင္ ကြ်န္ေတာ္၏ ညိဳသည္ ခါတုိင္းထက္ ပိုလွေနသည္။ မုိးေရေႀကာင့္ ၿဖစ္ေပၚလာေသာ ဗြက္ အုိင္ ေလးမ်ားကို ခုန္ေရွာင္ရန္ သူမ ၏ ထမီ စကပ္ ကို အသာ မ လုိက္ခ်ိန္တြင္ ညိဳစင္းေသာ သလံုးသား ေလးမ်ားကို ရင္ခုန္စဖြယ္ေတြ ့ရ၏။
ထုိ ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္၏ မဟာ စီမံကိန္းႀကီးကို စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရေလေတာ့သည္။
လြယ္အိတ္ထဲမွ ႏွင္းဆီပန္း ငါးပြင့္ခန္ ့ကို ထုတ္ကာ သူမ အားၿပလုိက္ေလသည္။
သူမ ကလည္း အလုိက္တသိ ဘာမွ် မေမးေတာ့ ပဲ . လက္ညွိဳးေလး တစ္ေခ်ာင္းေထာင္က ေခါင္းကေလး ခပ္ဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ၿပသည္။ အဓိပၸၸာယ္မွာ တစ္ပြင့္ေလာက္ ေပးပါ ဟု ဆုိ၏ ။
ကြ်န္ေတာ္ကလည္ ထံုးစံအတုိင္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ပန္းေပးရမည္ကို လိပ္ၿပာမလံုေသာ ၊ မလိုအပ္ပဲ အရွက္အေႀကာက္ႀကီးေသာ ေယာက်ာ္တုို ့၏ သမုိင္းေပးတာ၀န္ အတုိင္း မူ ရၿပန္သည္။
ဟာ..ဒီ ပန္းေတြ ကေလ..ဟို..ဘုရားပန္းတင္မလို ့ဟ..အေမ ၀ယ္ခုိင္းလုိက္တာ..
ဟု လီဆယ္ၿပီးေၿပာရၿပန္သည္။
သူမကလည္း ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ . မူ . လြန္းသူကို ေတာ့္ေတာ့္ကို အၿမင္ကတ္ေနပံုရသည္။ သူမ က
ဟင္..နင္ ေနာ္.လုပ္ၿပန္ၿပီ…နင္က ေတာ္ေတာ္ မူ ပါလား ၊
ေပးစရာရွိတာကို မေပးဘူး.. ဟုိအေႀကာင္းၿပ.ဒီအေႀကာင္းၿပနဲ ့.
ဒီမွာ.မေပး နုိင္ရင္ လာမၿပနဲ ့ေလ… ၿပ.ၿပီးရင္ေတာ့ ေပးရမွာပဲ .
သူမ်ားကို ဆပ္တငတ္ငတ္ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္တာ ဘယ္ေလာက္ ငရဲ ႀကီးတယ္ ထင္လဲ..နာမယ္..ေပး..
သူမ၏ တခ်က္လႊတ္ စကားေႀကာင့္ကြ်န္ေတာ္သည္ ထပ္မံၿငင္းဆန္ရန္ မစြမး္သာေတာ့ပဲ ပန္းတစ္ပြင့္ကို အသာအယာ ကမး္ေပးလုိက္ရေလသည္။
သူမသည္ ပန္းကေလးကို လက္ကမ္းယူၿပီး နမး္ မည့္ ဟန္ၿပင္ဆဲတြင္
အား.. ဆူးတယ္.…ဟူေသာ အသံကေလး ခပ္အုပ္အုပ္ထြက္လာသည္။
ေအာင္ၿပီ…ေအာင္ၿပီ.. ငါ့ အႀကံ ေအာင္ၿပီ…ကြ်န္ေတာ္သည္ စိ္တ္ထဲမွ ႀကံဳး၀ါးလုိက္သည္။
လက္ကိုင္ရေရး အခြင့္အေရးကို က်ား ေခ်ာင္းသလုိ ေခ်ာင္းေနေသာကြ်န္ေတာ္သည္ ေပၚလာသည့္ အေၿခအေနကို အေကာင္းဆံုးအသံုးခ်လုိ္က္သည္။
သူမ ၏လက္ကုိ ဆတ္ခနဲ ဖမ္းကိုင္ၿပီး လက္ညွိဳးေလးကို ယုယစြာၿဖင့္ စတင္ ၍ တၿပြတ္ၿပြတ္ စုတ္ေပးေလေတာ့သည္။
ခ်စ္သူ၏ လက္တစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရသူသည္ ကမၻာတစ္ၿခမး္ကို သိမ္းပိုက္ၿခင္း မည္ပါ၏
ရုန္းကန္ၿခင္း အလွ်င္းမရွိ ။ ၿငင္းပယ္ၿခင္းလည္း မၿပဳ။
ရုတ္တရက္ သူမ၏ ရႊန္းစုိေသာ သမင္ မ်က္လံုးမ်ား ၿဖင့္ ၿပဴးေႀကာင္ၿပီးရပ္ႀကည့္ေနသည္။
ငါ ကြ..ေအာင္ၿပီ..ကုိင္ရၿပီ..စုတ္လည္း စုတ္ရၿပီ..
့စိတ္ထဲမွႀကိတ္ၿပီး ၀မ္းသာမိေသာ္လည္း ထင္မွတ္မထားေသာ အရာမ်ားကေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။
ထုိသို ့ စတင္၍ စုတ္လုိ္က္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ . ခ်ဥ္တင္တင္ ေသြး စ ေလးမ်ားႏွင့္ အတူ ငံက်ိက်ိ အရသာ မ်ားက ပါ ေရာယွက္ လ်က္။
ငါးပိ နံ ့လုိ လုိ . ငါးဖုတ္ေၿခာက္နံ ့လုိလုိ အနံ ့ဆုိးႀကီးကလည္း သူမ ၏ လက္တြင္ စဲြကပ္ ခုိေအာင္းလ်က္ရွိသည္။
ေခါက္ဆဲြသုပ္ကို လက္ၿဖင့္အားရပါးရစားခဲ့သည္လားေတာ့မသိ. ႀကက္သြန္ၿဖဴ အနံ ့ႀကီးကလည္း ႏွာေခါင္း၀ တြင္ ေထာင္းခနဲ ၿဖစ္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္လမး္မ်ားနည္းတူ ကဗ်ာဆန္စြာ ၊ ရုိမန္းတစ္ ဆန္စြာ ခ်စ္ရသူ၏ လက္ကို ကိုင္ကာစုပ္ခြင့္ ရခဲ့ေသာ္လည္း ရင္မခုန္ ႏုိင္ခဲ့ေပ။
အလြန္ အင္မတန္ အသန္ ့အပ်ံ ့ႀကိဳက္ေသာ ကြ်န္ေတာ္။
သူမ၏ လက္မွ အနံ ့ေပါင္းစံု ေရာယွက္မွူ ့ႏွင့္ ငံက်ိကိ် အရသာတုိ ့စုေပါငး္ လိုက္ခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္၏ ရင္ေခါင္းထဲတြင္
ပ်ိဳ ့ၿပီးတက္လာသည္။ သို ့ေသာ္ အိေၿႏၵ မပ်က္ေစရန္ . မနည္းထိန္းထားလုိက္ရသည္။
စကၠၠန္ ့ပိုင္းေလာက္သာ ႀကာေသာ္လည္း ထုိ သို ့ေသာ အေတြ ့အႀကံဳကို ေနာင္ အခါဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လုိ ့ရႏုိင္မည္ မဟုတ္။
ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ၏ အၿဖစ္သည္ ..
ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္သည္ … သို ့ေသာ္ ငံ သည္.
ႀကိဳက္ေတာ့ ႀကိဳက္သည္ .. သို ့ေသာ္ နံ သည္။
ဟု ဆုိရမလုိပင္
သူမကလည္း လမး္မေပၚမွ လူတခ်ိဳ ့က ကြက္ႀကည့္ကြက္ႀကည့္လုပ္သြားသၿဖင့္ အနညး္ငယ္ရွက္စိတ္၀င္ကာ လက္ကို ကဗ်ာ ကယာ ၿပန္ရုပ္လုိက္သည္။
ထို ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ေပးေသာ ႏွင္းဆီပန္းကို မယံုသကၤာ ၊ စူးစမ္းသာ မ်က္လံုးတုိ ့ၿဖင့္ အေသအခ်ာႀကည့္ေလေတာ့သည္။
ေနာက္ဆံုး ၿပဴးက်ယ္ေသာမ်က္လံုး တုိ ့ၿဖင့္ ႏွင္းဆီပန္း၏ အဆူးရွိေသာ အရုိးေနရာကို ေသခ်ာႀကည့္ၿပီးေနာက္
မယံုႀကည္ ႏုိင္ေသာ အံ့ႀသေသာ အသံတုိ ့ၿဖင့္ ေၿပာေလသည္။
ဟာ…လၿပည့္..နင္..နင္.. ဒါေတြက.ဘာေတြ လဲ..ငါ့ကို .. အဆူး စူးေအာင္ တမင္ ႀကိဳတင္ႀကံစည္တယ္ေပါ့ေလ။။
ကဲ ဟယ္ ..ကဲဟယ္..ဟု ဆုိကာ..သူမ၏ လြယ္အိတ္ၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းကို ထု ေလေတာ့သည္။
ထုစမ္းပါ.ႀကိဳက္သေလာက္ ထု..လက္ကိုင္ခြင့္ ရတာ အၿမတ္ပဲ ကြ.
ဟုတ္ပါသည္. သူမ စိတ္ဆုိးမည္ ဆုိလည္း ဆုိးစရပင္
အခါေတာ္ေပး ေအာင္ေမာင္း ႀကိဳတင္စီမံထားေသာ . ႏွင္းဆီ အရုိးေနရာတြင္ သံုးပုိင္းခ်ိဳးထားေသာ
ပင္အပ္ အပုိင္း ေလး သံုးပိုင္း က ကန္ ့လန္ ့ၿဖတ္ ထုိးစိုက္လ်က္။
Abnormal ႀကီးေၿပာတဲ့ အမ်ိဳးသား ရင္ႀကားေစ့ေရး
ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက သူငယ္ခ်င္းႀကီး ေအာင္ေမာင္းႏွင့္ မေတြ ့ၿဖစ္ေတာ့သည္မွာအေတာ္ႀကာေလၿပီ။
တေန ့သ၌ မထင္မွတ္ပဲ . အင္တာနက္ Gtalk တြင္ ဆံုမိႀကရင္း ေထြရာေလးပါး စကားမ်ားေၿပာၿဖစ္ႀကသည္။
ေဟာ့ေကာင္ႀကီး .မေတြ ့တာေတာင္ႀကာၿပီေနာ္..မင္း အမ ေကာေနေကာင္းလား ..ငါ က.သတိရတယ္လုိ ့ေၿပာလုိက္ပါကြာ.
ဤသည္က ကြ်န္ေတာ္တို ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၏ ပဋိသႏၶာရ စကားမ်ားပင္တည္း ။
သူ သည္ ငယ္စဥ္ကအတုိင္းပင္ . ဘာမွ မေၿပာင္းလဲေသး . ေတြ ့လုိက္သည္ႏွင့္ အမ ၊ ညီမ မ်ားကို အလြတ္မေပးပဲ စ.ေနာက္တတ္သည့္ သဘာ၀ က.မေပ်ာက္ေသးေပ။
အံမယ္..မင္းက..အင္တာနက္ ထဲမွာ.စာတုိ ပတ္စ ေတြဘာေတြ ေရးလုိ ့ပါလားကြ..ဘေလာ့ ေတြ ဘေလာက္ေတြ ေရးလို ့
ေက်ာငး္တုနး္က . ကုပ္ကၿမင္း လူေႀကာက္ . မိန္းကေလး ေတြနဲ ့စကားေၿပာရင္ ေၿခတုန္. လက္တုန္ နဲ ့လူေတာ မတုိးတဲ့ေကာင္က.အခုလုိ က်ေတာ့လည္း .ဘယ္ဆုိးလုိ ့တုနး္..
အခ်စ္အေႀကာင္းေတြမ်ား ေရး ထားလုိက္တာ..ရည္းစား တစ္ဒါဇင္ေလာက္ထားဖူးတဲ့ ငါ ေတာင္ အရွံးေပးရမလုိ ပဲေနာ္.
မင္းနဲ ့ကြာ..ေရး ရင္လဲ ေကာင္းေကာင္းေရးပါလား ။ မင္းေရးတဲ ့တခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ…ေတြဘာေတြ ငါ ဖတ္ရပါတယ္.
မင္းကြာ..ငါ တို ့ေကာင္ေတြ စာ မတတ္ ပဲ ဘဲြ ့ရတာကို အင္တာနက္ကေန တကမၻာလုံးသိေအာင္ ေႀကာ္ၿငာရသလားကြ. သိသာသိ ၊ မၿမင္ေစနဲ ့ေပါ့ကြ .. ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အၿဖစ္မွန္ကိုေတာ့ သိသြားတာေပါ့။
ၿပီးေတာ့ မင္းေရးထားတဲ့ ၿမတ္ဆရာ ကိုလည္း ဖတ္လိုက္ရပါရဲ ့. ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါရဲ ့.
ဒါေပမယ့္….ကြာ…
ဟူ၍ အၿပစ္တင္မည့္ ေလသံၿဖင့္ စကားစ ေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ယခု လုိ ကြ်န္ေတာ့္ စာမ်ားကို ေသခ်ာဖတ္ရွူ ့ေပးသည့္အတြက္ ၊ သူ၏ ေ၀ဖန္အႀကံၿပဳမွူ ့ကို ႀကားခ်င္ သည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ .. ကြ်န္ေတာ္ .က..ဒါေပမယ့္..ဘာၿဖစ္လဲ ကြ..ငါတို ့ကို စာသင္ေပးတဲ့ ငယ္ငယ္က ဆရာ ၊ ဆရာမ ေတြ အေႀကာင္း ေရးထားတာေလ ။ မေကာင္းဘူးလား
ထုိသုိ ့ေၿပာလုိက္ေသာအခါ . ေအာင္ေမာင္း က အလြန္ေကာင္းသည့္ ၿပက္လံုးတစ္ခုကို ႀကားလုိက္ရသည့္ႏွယ္ က်ယ္ေလာင္စြာ တဟားဟား ႏွင့္ ရယ္ေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ အဘယ္ေႀကာင့္ ယခု လုိ ေလွာင္ရယ္..ရသနညး္ဟုေမးေသာ္အခါ ။ သူက
မငး္က ၿမတ္ဆရာ ေခါင္းစဥ္နဲ ့ေရးလုိ ့ငါ ဖတ္လိုက္ပါရဲ ့။
ဒါေပမယ့္ . ဆရာေတြ အေႀကာင္းက နည္းနည္း ။ မင္းဘာသာ ကိုယ္ရည္ေသြးၿပီးေတာ့ ေတာ္ေႀကာင္းတတ္ေႀကာင္းေတြ ကို ပညာသားပါပါ ေရးထားတာ ေတြက မ်ားေနပါလား။
မင္း ဘယ္ေလာက္ သိေႀကာင္း ။ တတ္ေႀကာင္းေတြ ကို ေရးထာတာေနာ္..အဲဒါမ်ိဳးကို ကိုယ့္ဂုဏ္ ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လို ့ေခၚတယ္ကြ.
ဆရာ ေတြ ကို အေလးဂရုၿပဳတယ္ဆုိတာကိုေတာ့ လက္ခံပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ငါေတာ့ မထင္ ေပါင္ ။ မင္း ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္တာ.မ်ားမ်ား ဟုတ္တယ္မလား။
ေနာက္ၿပီး မင္း ေရးထားတဲ့ ဟာေတြ အကုန္လံုးက . ကြ်န္ေတာ္ဆုိတဲ့ နာမ္စား ကိုပဲ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ သံုးထားတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးက အတၱၠဗဟုိၿပဳ . ငါ ဗဟုိၿပဳ ၀ါဒီ ဆန္ေနတာေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္သည္ မည္သည့္ စကားမွ မဆုိႏုိင္ပဲ သူ၏ အခ်က္က်က်ေ၀ဖန္မွူ ့မ်ားကို မည္သို ့တုန္ ့ၿပန္ရမွန္းမသိၿဖစ္ေနပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ စာေရးသားရာတြင္ ကုိယ္ရည္ေသြးၿပီး ေရးသားၿခင္းမ်ား အမွန္ပင္ မရွိပါ ။သို ့ေသာ္ အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရပါမူ ကြ်န္ေတာ္သည္ စာေရးကြ်မ္းက်င္ေသာ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ေယာက္မဟုတ္ ၊ ထုိ ့ေႀကာင့္ မိမိအေႀကာင္းကို
ေဖာ္ၿပရာတြင္မရည္ရြယ္ပဲ စာဖတ္သူက ယခုကဲ့သို ့ထင္ၿမင္သြားၿခင္းသည္ ကြ်န္ေတာ္၏ အားနညး္မွူ ့၊ လုိအပ္မွူ ့သာၿဖစ္မည္ ဟုထင္မိပါသည္။
ထုိ အရာကို ေ၀ဖန္ေထာက္ၿပေပးသူ အားလည္း စိတ္မဆုိးသည့္ၿပင္ လြန္စြာ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ သူသည္ ေၿပာမနာ ၊ ဆုိမနာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္အား ယခုကဲ့သို ့ပြင့္လင္းစြာ ေ၀ဖန္ၿခင္းၿဖစ္သည္။
သို ့ေသာ္ . ကြ်န္ေတာ္၏ စာကို ဖတ္ရေသာ အၿခားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကို ေမးႀကည့္ေသာအခါ ။
အခ်ိဳ ့ကလည္း စာဖတ္၀ါသနာ မပါသၿဖင့္ ဘာေရးလို ့ေရးမွန္းေတာင္ မသိႀကေခ် ။
အခ်ိဳ ့ကလည္း ခပ္ေပါ့ေပါ့ ခပ္လြယ္လြယ္ဖတ္ကာ ေကာင္းပါတယ္ . ဟူု၍သာ အားနာနာႏွင့္ မွတ္ခ်က္ၿပဳႀကသည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ထုိကဲ့သုိ ့ေသာ စာဖတ္မိတ္ေဆြမ်ားထက္ ယခုကဲ့သို ့ကြ်န္ေတာ္ ၏ စာ မ်ားကို ေသခ်ာ ဖတ္ရွူၿပီး ေ၀ဖန္သည့္ ေအာင္ေမာင္းလုိ မိ္တ္ေဆြမ်ိဳးသာ ပိုမုိ ၍ အလုိ ရွိမိပါသည္။
ယခုလို ၀ါသနာအေလ်ာက္ စာ မ်ားကို စမး္တ၀ါး၀ါးေရး ေနခ်ိန္တြင္ အားေပးမွူ ့လက္ခုပ္သံမ်ား ကုိ သာယာမိ သလို ၊ ေ၀ဖန္ေထာက္ၿပမွူ ့မ်ားကလညး္ အမွန္ပင္ လုိအပ္လွပါသည္။
ထုိ ့ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္သည္ ေထြရာေလးပါး စကားေတြကို ေၿပာႀကရင္း ယခုတေလာ အင္တာနက္သတင္းမ်ားတြင္ ေခတ္စားေနသည့္ အမ်ိဳးသားရင္ႀကားေစ့ ေရး ဆုိသည္ကို ေဆြးေႏြးမိႀကသည္။
ေဟာ့ေကာင္ ေအာင္ေမာင္း ။ မင္းေရာ အဲဒီ ကိစၥၥကို ဘယ္လုိ ၿမင္သလဲ ။ ၿဖစ္ႏုိင္မလား ။ အမ်ိဳးသားရင္ႀကားေစ့ ေရး တကယ္လုပ္ႏုိင္မဲ့သူက ဘယ္သူလုိ ့မင္းထင္သလဲ ။
ဟုကြ်န္ေတာ္ကေမး လုိက္သည္။
မင္း က ဘယ္လုိ ထင္လုိ ့တုနး္ကြ ။ ဒီကိစၥၥ က ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္ဘူး ေမာင္ ။
ငါ့ အထင္ ေၿပာရရင္ေတာ့ ဒီ ကိစၥၥကို လုပ္ႏုိင္မဲ့သူကေတာ့ ..
သူသည္ ဆုိသို ့.စကားဆုိၿပီးေနာက္ အတန္ငယ္ အသံတိတ္ကာ စဥ္းစားေနသေယာင္ရွိသည္။
ထို ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္က . စကား စ ေပးလုိက္ရသည္။
ဘာလဲ ကြ. မင္းဆုိလိုတာက ဟုိ အပတ္တုန္းက လႊတ္လာ တဲ့ ..ဟုိ .ဟို…ေဒၚ..ေဒၚ…
စကားပင္ မဆံုးလိုက္ သူက ၿဖတ္ေၿပာသည္။ ။
မင္း က ဘယ္သူ ့ကို ထင္လို ့တုန္း ။ ငါ ကေတာ့ ဒီဟာကို လုပ္ႏုိင္မဲ့သူ တစ္ေယာက္ပဲ ၿမင္တယ္။
ဘယ္သူလုိ ့မင္းထင္သလဲ ေသခ်ာစဥ္းစား ။
မင္းလည္း သိမွာပါကြာ လၿပည့္ရာ ။ ငါတုိ ့ကိုးတန္းတုန္းက အတန္းပိုင္ ဆရာမ ေဒၚသန္းသန္းၿမင့္ ေလကြာ.
ဟား ဟား..မဟုတ္ဘူးလား။
ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ၏ အဆီအေငၚမတည့္ေသာ စကားေႀကာင့္ ရုတ္တရက္ မည္သို ့ၿပန္ေၿပာရမွန္းမသိၿဖစ္မိသည္။
အမ်ိဳးသား ရင္ႀကားေစ့ေရး ကို လုပ္ေပးမွာ အထက္တန္းေက်ာင္း ဆရာမ ေဒၚသန္းသန္းၿမင့္ ။
ဟာ..ဒီေကာင္ အေရးထဲ ..လာေနာက္ေနၿပန္ပါၿပီ ။ ဘာဆိုင္လုိ ့လဲ . စကားအေကာင္းေၿပာရင္.. ေသာက္ က်င့္ ကို က မေပ်ာက္ေသးဘူး
သို ့ေသာ ္ သူ ကပင္ ဆက္လက္ၿပီး
မင္းစဥ္းစားႀကည့္ေလ လၿပည့္ရာ ။ ငါတုိ ့ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက . အက်ီ ၤႀကယ္သီးကို လည္ပင္းနားအထိ အၿပည့္တပ္ရတယ္ေလ။ ငါ က. တခါတေလ ပူအုိက္လြန္းလို ့ ႀကယ္သီး သံုးလံုးေလာက္ ၿဖဳတ္ထားၿပီး ရင္ဘတ္ ဟ ၿဗဲ နဲ ့ေနရင္ ကေလကေခ် ပံုစံ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ မွတ္လို ့လား ဆုိၿပီးေတာ့ ဆရာမ က ႀကိမ္လံုးနဲ ့တြယ္ေတာ့ တာပါပဲ ။
စိန္ေပါလ္ ေယာက္်ားေလး ေက်ာင္းမွာ . ေက်ာငး္သားေတြကို ရင္ႀကားေစ့ ႀကယ္သီးတပ္ဖုိ ့ေၿပာတဲ့ ဆရာမ က သူပဲ ရွိတယ္ကြ။ ဒါေႀကာင့္ အမ်ိဳးသား ရင္ႀကားေစ့ေရးကို လုပ္မဲ့သူက ငါ တို ့ဆရာမ ေပါ့ကြ. ငါေၿပာတမွန္တယ္မလား ။
ေႀသာ္..ဒီလိုဆုိေတာ့လည္း . ဟုတ္သလိုလို ပဲေနာ္……….
ဟာ….ေခြးေကာင္ အေရးထဲမွာ လာေနာက္ေနၿပန္ ၿပီ..အဲဒီ ရင္ႀကားေစ့ေရးကို ေၿပာတာမဟုတ္ဘူးကြ.
ဟို..ဟို..ဟို ရင္ႀကားေစ့ေရးကိုေၿပာတာ..
ေအာ္.. မင္းေၿပာတာ..ဒါလား..အဲဒါကလည္း ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ၿဖစ္ႏုိင္ဖုိ ့ေ၀းေသးတယ္ကြ.
မင္း ေသခ်ာ စဥ္းစား ။ အဲဒီ အမ်ိဳးသား ရင္ႀကားေစ့ေရး ဆုိတဲ့ စကားကို ငါတုိ ့ႀကားလာတာအခုမွ မဟုတ္ဘူး ။
ႀကာလွၿပီ။ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိရင္ . လုပ္မွာေပါ့ကြ။
လက္ခုပ္ဆုိတာကလည္း တစ္ဘက္တည္းတီးလို ့မၿမည္ဘူးေလ။ ႏွစ္ဘက္ တီးမွ ၿမည္တာ မဟုတ္လား
တစ္ဘက္ က ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ခ်င္ .လုပ္ခ်င္ . အၿခားတစ္ဘက္က ဆႏၵ မရွိသေရြ ့ကေတာ့ မလြယ္ ေရးခ် မလြယ္ ပဲေနာ္. ။
အဲဒီ လုိ အၿခားတစ္ဘက္ လုပ္ခ်င္လာဖို ့ဆုိတာကေတာ့ ဘာနဲ ့အလား သ႑န္တူသလဲဆုိေတာ့ .
ၿခေသၤ ့တစ္ေကာင္ရဲ ့ပါးစပ္ထဲက အမဲသားကို ေတာင္းပန္ၿပီးယူေနရသလုိ ၿဖစ္ေနၿပီကြ။
မင္း နားလည္ေအာင္ ငါေၿပာမယ္ ။ ၿခေသၤ့ က သူ စားခါနီး အသားကို မင္း က ေတာင္းဆုိလုိ ့မင္းကို ေပးမယ္မ်ား မွတ္ေနသလား
ေ၀းေသးတယ္ လၿပည့္ေရ ၊ မုိး ၿပိဳမွ ရလိမ့္မယ္ ကြ
မင္း . အဲဒီ အမဲသားကို လုိခ်င္ရင္ . သူ ့ထက္ အင္အားႀကီးေအာင္လုပ္ ။ ၿပီေတာ့ အဲဒီ ၿခေသၤ့ကို အႏုိင္တုိုက္ၿပီးေတာ့ ယူ ။ ဒီနည္းပဲ ရွိတယ္.
အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ . မလြယ္ဘူးေနာ္။
မတရားဘူး ၊ တရားတယ္ ကေတာ့ မင္းဘာသာ ဆံုးၿဖတ္ ။
မင္းေတာင္းဆုိလုိ ့.မင္း ကို အမဲသား ေပးလုိက္ရရင္ သူ ဘယ္အသား သြားစားမလဲ ။ သူ ့အတြက္ ဘာမွ အက်ိဳးမရွို
လို ့မင္းေတာင္းဆိုတာကုိလည္း ဂရုစိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။
အခုလည္း ဒီလုိပဲ ငါၿမင္တယ္။ ဒီကိစၥၥႀကီးကို လုပ္လုိ ့. အၿခား တစ္ဘက္ကလူေတြမွာ ဘယ္လုိ အက်ိဳးရွိမလဲ ။ မလုပ္ လုိ ့ေကာ ဘယ္လုိ ဆံုးရွံုး မွူ ့ေတြ ရွိမလဲ ။
သူတုိ ့ဘက္ကေတာ့ ဘာမွ ထူးၿခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမဲသား တံုးက ၿခေသၤ့့ပါးစပ္ထဲမွာ အသာေလး ၀ါးစားလုိက္ရံုပဲ ။
ဘယ္သူ ့ကို မ်ား ဂရုစိုက္စရာလို သလဲ ေမာင္ ရ ဲ ့ ဟုတ္ဘူးလား ။
ေအး .. ဒီလုိ ဆိုရင္ေတာ့
ငါ တုိ ့ရဲ ့ဆရာမ လုိ ပတ္ႀကမ္းတုိက္ ႀကိမ္လံုးကိုင္ၿပီး အတင္းကို ရင္ႀကားေစ့ခုိင္းမွပဲ ရမယ္ ့ အေရး ကြ.
Abnormal ေအာင္ေမာင္း ၏ အေတြးမ်ားသည္ ရံဖန္ရံခါ ကြ်န္ေတာ္တို ့မထင္မွတ္ထားသည္မ်ားကို ေဖာက္ ၍
ေတြးႏုိင္သည္။ ယခုလည္း သူႏွင့္စကားေၿပာၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစားစရာမ်ား က်န္ခဲ့သည္။ သူ ေၿပာသလုိ ပင္ . ဤကိစၥၥသည္ ႏွစ္ဘက္ ညီ မွ ၿဖစ္မည့္ အေရးပင္ ။ ဤ သို ့ ညီညႊတ္ ရန္မွာလည္း ေအာင္ေမာင္း ေၿပာ သလို မုိး ၿပိဳမွ ၿဖစ္ႏုိင္မည့္ အရာ ဟုတ္ ၊ မဟုတ္ ကို ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မစဥ္းစားတတ္ေပ ။ ကြ်န္ေတာ္ ရုိးရွင္းစြာ နားလည္သည္ကေတာ့ အၿခားတစ္ဘက္ က မညီသေရြ ့ကေတာ့ အဲဒီ အမ်ိဳးသား ရင္ႀကားေစ့ေရး ဆုိတာ ေ၀၀ါး ေနအံုးမည္ သာ ၿဖစ္ေတာ့ေလသတည္း ။
အစဥ္ေလးစားလ်က္
ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနမည့္
ေမာင္လၿပည့္ (တကၠၠသိုလ္ ဆယ္ရက္)
