တခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ… ေမာင္လၿပည့္ (တကၠသိုလ္ ဆယ္ရက္) ဇာတ္သိမ္း ပုိင္း

ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပဲြႀကီး

တတိယႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ အေ၀းသင္ အနီးကပ္ ဆယ္ရက္ သင္တန္းေတြ တတ္ႀကရပါၿပီ။

မိုးကေတာ့ သူ ့စကားအတုိင္း စဥ္းစားလ်က္ အခ်ိန္ဆဲြ ထားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူ က အခ်ိန္ဆဲြေလ ။ တီေကာင္ကို ဆားနဲ ့တို ့သလုိ ေနမထိထုိင္မသာၿဖစ္ေလပါပဲ

ဒါေပမယ့္ . သူ ့ဆီမွ အိမ္က သေဘာတူထားတဲ့ လူ မရွိဘူး ဟု ဆုိသၿဖင့္ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ တစ္ဦးတည္ ယွဥ္ၿပိဳင္လ်က္ပါ။

ေနာက္ဆံုး မုိးက ေၿပာပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြကို စာေမးပဲြ ၿပီးမွ စဥ္းစားၿပီး အေၿဖေပးပါရေစဆုိ လုိ ့သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။



ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ရဲ ့ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပဲြ ႀကီးကေတာ့ စ ပါၿပီ ။

ႀ့ကားလုိက္ရတဲ့သတင္းအရ စာေမးပဲြကို ပထမႏွစ္ စာေမးပဲြ ေၿဖခဲ့ဘူးတဲ့ အထက္တနး္ေက်ာင္းမွာပဲ က်င္းပ မည္ဟု ဆုိပါသည္။

ဟာ..လုပ္ခ် လုိက္ၿပန္ၿပီ။ ေကာင္းကြာ.. တစ္ေန ့ကုိ ငါးရာေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ကုန္အံုးမွာပဲ။

ဒီ တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့အားလံုး ဟာ ရင္းႏွီးၿပီးသား ေနရာေဟာင္းတစ္ခုလုိ ပင္ အပူအပင္ ကင္းမဲ့စြာ ရွိေနပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ထုိအထက္တန္းေက်ာင္းကို ေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ယခင္တုန္းက ယုိင္နဲ ့နဲ ့၀င္းထရံမ်ားက အုတ္သား မ်ားၿဖင့္ အခုိင္အခံ့ ။

အိုေဟာင္းေနေသာ ေက်ာင္းႀကီး၏ ေက်ာင္ေဆာင္မ်ားကလည္း သစ္လြင္ေတာက္ပ လ်က္ရွိသည္ ။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေၿပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ပထမႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ ေက်ာင္းသားမ်ား ၏ ေကာင္းမွူ ့ဟု ဆုိသည္။

နားလည္ လုိက္ပါၿပီ ။ ကြ်န္ေတာ္တု ိ့စာေမးပြဲ ေၿဖစဥ္ က ေန ့စဥ္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို ငါးရာ က်ပ္ႏွုန္ူး .နားလည္မွဴ ့ ေႀကး ဟူ၍ ေကာက္ခံသြားေသာာ ေငြ မ်ား သည္ ေက်ာင္းႀကီး ၏ မြမ္းမံမွူ ့စရိတ္ ၿဖစ္သြား ေခ်ၿပိ ။

ေက်ာင္း၀င္းနံရံတြင္ . ပထမႏွစ္ အဂၤလိပ္စာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား မ်ား ေကာင္းမွူ ့ဟု ကမၼည္း မတပ္ထားရံု တမယ္ ပင္။
သာ ဓု . သာ ဓု သာ ဓု.... ေကာင္းေလစြ ပါတ ကား ။။


ယခုလည္း တတိယႏွစ္ စာေမးပဲြ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ ဒီ ေက်ာင္းေလး မွာပဲ က်င္းပအံုးမည္ ။

စာေမးပဲြ ခန္းေစာင့္ ဆရာမ မ်ားကို မ်က္မွန္းတန္းမိ ေနပါၿပီ ။ မေၿဖခင္ကပင္ ေအာင္ေတာ့မည့္ စာေမးပဲြကို ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးသည္ လြယ္ကုူစြာၿဖင့္ ကူ ယူ ေၿဖဆုိလုိ္က္ႀကပါသည္။

ယခင္ကလုိ မုိက္ကရုိ စကၠဴေလးမ်ားကိုပင္ အားမကိုးေတာ့ပဲ ၿပဌာန္း စာအုပ္ (ဖတ္စာအုပ္) မ်ာကို ေပါင္ေပၚတင္ႀကည့္ကာေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာပင္ အိေၿႏၶ ရစြာ ေၿဖဆုိေနႀကပါသည္။
ေက်ာင္းသားတုိ ့၏ ပံုစံမွာ စာေမးပဲြ ေၿဖေနသည္ႏွင့္မတူ ပဲ က်မ္းၿပဳဆရာႀကီးမ်ားက အေထာက္အထား က်မ္းမ်ားကို ကိုးကာၿပဳစု ေနႀကသည္ႏွင့္ ပို၍အလား သ႑န္ တူပါသည္။

စာေမးပဲြ ေၿဖဆို ၿပီးခ်ိန္တြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေက်ာင္းသားမ်ားက အလိုက္သိတတ္စြာၿဖင့္ ငါးရာက်ပ္ ကို မ . စ ႀကရပါသည္။

အေႀကာင္းမသိေသာ အခ်ိဳ ့ဆရာမ ငယ္ေလးမ်ားက ေႀကာက္ သၿဖင့္မယူ ရဲ ႀကပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ကလည္း ေသခ်ာရွင္းၿပ ၿပီး အတင္းေပးလုိက္ႀကပါသည္။
အခ်ိဳ ့စာေမးပဲြ ခန္းမ်ားတြင္ သက္ဆုိင္ရာ အခန္းေစာင့္ ဆရာမမ်ားက ေက်ာင္းႀကီးမြမ္းမံရန္ ဟု အေႀကာင္းၿပကာ ပြင့္လင္းစြာ ေၿပာၿပီး ေပၚတင္ ေတာင္းႀကပါသည္။

ၼဤသုိ ့ၿဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့၏ ေနာက္ဆံုးႏွစ္အဂၤလိပ္စာ အေ၀းသင္ စာေမးပဲြသည္ စာ တစ္လံုးမွ် ပင္ တတ္ရန္ပင္ မလုိ ပဲ ။ စာ ကူး တတ္ရံုးမွ်ၿဖင့္ ေအာင္ၿမင္စြာ ေၿဖဆုိႏုိင္ႀကပါသည္။

အံ့ဘြယ္ ဘနန္း ရွိလုိက္ေလၿခင္း ။

သူငယ္တန္းမွ ဆယ္တန္း အထိ စာေမးပဲြ ေဟာ့.. ဆုိလုိက္လွ်င္ အပတ္တကုပ္ ႀကဳိးစားခဲ့ရ သည္ ။

ယခုလို စာကူးတတ္ရံုၿဖင့္ ေအာင္ၿမင္ခဲ့ေသာ စာေမးပဲြ ဟူ၍ အလ်င္း မရွိပါတကား။

ယေန ့လူငယ္ . ေနာင္ ၀ယ္ လူႀကီး ဆုိသည့္ စကား အတုိင္းသာဆုိလွ်င္ .

ဤ သို ့ႀကည့္ကူးၿပီး ဘဲြ ့ရ ေအာင္ၿမင္သြားႀကေသာ လူငယ္မ်ား ေနာင္တခ်ိန္တြင္ . ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့တုိင္းၿပည္ရဲ ့အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္ႀကမည္ ဆုိလွ်င္ .

အေပ်ာ္ဆံုး ေန ့တေန ့

စာေမးပဲြ ေနာက္ဆံုးေန ့တြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ က အိမ္သို ့တန္းမၿပန္ေသးပဲ သာေကတရွိ တုိင္းရင္းသား ေက်းရြာ

သို ့့၀င္ေရာက္လည္ပတ္ႀကပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္သည္ လည္း လြန္စြာသာယာေနပါသည္။ ေက်းဌက္ကေလးမ်ားက လည္း ေအာ္ၿမည္ တြန္က်ဴးေနႀကသည္။ ပန္းကေလးမ်ားက လည္း အစီအရီ ပြင့္ဖူးေနႀကသည္။ ထုိစဥ္ သစ္ပင္ေပၚမွ ရွဥ့္ ကေလးမ်ားကလည္း ဟိုသစ္ကိုင္းမွ သည္သစ္ကုိင္ ဆီသို ့လူးလာကူးေၿပးေနႀကသည္။

ယခုလုိ သာယာေသာ ညေနခင္းသည္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအတြက္မ်ား တန္ခိုးရွင္ တစ္ဦး ဦးက ရည္ရြယ္ဖန္ဆင္းထားသလုိ ပင္

ထံုးစံအတုိင္းပင္ . အလုိက္သိေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား က ေရွာင္ေပးသၿဖင့္ မုိးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ဦးတည္းသာ စကားေၿပာရင္ လမး္ေလွ်ာက္္လာႀကပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ အခြင့္အေရး ရလွ်င္ ရသလုိ ပင္။ ေပၚလာသည့္အခြင့္အေရးတုိ ့ကို လက္မလြတ္စတမ္း အသံုးခ် လုိက္သည္။

မုိး ေရ.. ကုိယ္ေတာင္းထားတဲ့ အေၿဖေလး ေနာ္။


မိုးက မခုိ ့တရုိ ့ေလးၿပံဳးေနသည္။ ရီေ၀ေ၀ ႀကည့္ရင္း ႏွူတ္ဆိတ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ စိတ္မရွည္ႏုိ္င္ေတာ့ေပ။

သုိ ့ေသာ္ . ယခုခ်ိန္သည္ သူ ၿပဳသမွ် ႏု ရမည့္ဘ၀ ။ ကိုယ္ကေတာ့ ရင္တေမာေမာၿဖင့္ သူ ့ႏွူတ္ဖ်ား မွ ပြင့္အာ ထြက္လာမည့္ စကားသံကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္။

အရိပ္အာ၀ါသ ေကာင္းလွေသာ အပင္ႀကီးတပင္ ၏ ေအာက္သို ့အေရာက္တြင္ ဟိုဒီ ေၿပးလႊားေနေသာ ရွဥ့္ကေလးမ်ား ၊ ေတးသံက်ဴးရင့္ေနေသာ ဌက္ ကေလးမ်ား ကိုႀကည့္ကာ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကို ကိုင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ ကို စကားတခြန္း ဆုိလို္က္သည္။

လၿပည့္ကို တစ္ခု ေမးမယ္ေနာ္။
လၿပည့္.. ဌက္ ကေလး ေတြကိုခ်စ္လား ။

ကြ်န္ေတာ္သည့္ ခ်စ္သူ ထံမွ မထင္မွတ္ထားေသာ ေမးခြန္းကို ႀကားလို္က္ရသည့္အတြက္ အံ့အားသင့္ မိပါသည္။

သုိ ့ေသာ္ . အေမး ရွိလွ်င္ေတာ့ အေၿဖရွိရမည္။ ထုိ ့ေႀကာင့္ စိ္တ္မပါ တပါႏွင္ ့ၿပန္ေၿပာလိုက္ရသည္။

ဟင္အင့္ ..ကြ်န္ေတာ္ ဌက္ မခ်စ္ တတ္ဘူး..ကြ်န္ေတာ္က..ေႀကာင္ပဲ ခ်စ္တာ.။

ကဲပါ..တိရစၦာန္ေတြက အေရးမႀကီးပါဘူး။ လူ ကိုလဲ သနားပါအံုး..အေၿဖေတာင္းထားတာ ႀကာလွၿပီ ။ ဟို လုိ ဒီလို နဲ ့အၿမဲ တမး္ အဲလုိပဲ။

ေၿပာရင္း ကဲြ်ၿမီးတုိလာသည္။ ဒါကို မယ္မင္းႀကီးမ က . တခစ္ခစ္ရယ္ ရင္း . သေဘာက်ေနၿပန္ပါတယ္။

မုိး သည္ သစ္ပင္ႀကီးကို အတန္ႀကာေအာင္ စုိက္ႀကည့္ရင္း ေၿပာေလသည္။ သစ္ကုိင္းေပၚရွိ ရွဥ့္ကေလးတစ္ေကာင္က သစ္ခ်သီး အပုပ္တစ္လုံုးကို ေဆာ့ကစားေနသည္။

မုိးက စကားတစ္ခြန္းကို ဆုိေလသည္။

ကြ်န္မ ကေတာ့ ရွဥ့္ ကို ခ်စ္တယ္ .

ေအာ္.. ဟုတ္ကဲ့.. ခ်စ္ေပါ့.ေကာင္းပါတယ္။ ရွဥ့္ေလးေတြ ၊ ဌက္ေလးေတြ ခ်စ္ဖုိ ့ေကာင္းပါတယ္။

ကဲကြာ..မုိးကလည္း တိရစ ၦာန္ေတြ ပဲ ခ်စ္ေနတာပဲ။ လူကိုလည္းသနားပါအံုး ။ ေတာင္းထားတဲ ့အေၿဖလည္း ေ၀့လည္ေႀကာင္ပတ္နဲ ့မလုပ္ပါနဲ ့ကြာ။ ေပးပါေတာ့ေနာ္။ ဒီမွာ တကယ္ရူးေတာ့မယ္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ . ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လုိ တဆာဆာေအာ္ေတာင္းေနမိသည္။

လြန္စြာ မွလည္း စိတ္တုိလာေပၿပီ ။ သူ ့မ်က္လံုး၊ သူ ့ေလသံ ။ သူ ့ဟန္ပန္ အမူအရာေတြက ကြ်န္ေတာ့္ ကို ခ်စ္ေနမွန္းေတာ့ရိပ္မိသလုိလိုရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္.. တရား၀င္ ႏွူတ္ၿဖင့္ ဖြင့္ေၿပာၿခင္းကို အမွန္တကယ္ပင္ အလုိရွိလွပါသည္။

ဒါကိုပဲ . သိသိႀကီးႏွင့္ မူ ႏုိင္ရက္ေလၿခင္း ။

သူ က ေၿပာၿပန္သည္။ ကဲပါ လၿပည့္ရယ္. ထြက္လာတာလည္း ႀကာၿပီ ။ ၿပန္ႀကရေအာင္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေစာင့္ေန ေရာ ့မယ္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ . လြန္စြာ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့သြားသလုိပင္ ခံစားလုိက္ရသည္။ လွပေသာ စိတ္ကူရင္ခုန္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲတြင္ ခ်စ္သူ ထံမွ အေၿဖကို ဧကန္မုခ် ရလိမ့္မယ္ ဟု ေတြးထင္ထားေသာ္ၿငားလည္း . တကယ့္လက္ေတြ ့တြင္မူ . အဓိပၸာယ္ မရွိလွေသာ အေမးအေၿဖမ်ားၿဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ ကာ ၿပီးဆုံးခဲ့ရေလၿပီ။

ထုိ ့ေႀကာင့္ . ရင္ထဲတြင္ ႀကိမ္မီးအံုးသလုိ ပင္ လြန္စြာမွပင္ ပူေလာင္လ်က္ရွိသည္။ အာေခါင္တုိ ့သည္လည္း ေၿခာက္ကပ္ လ်က္ရွိသည္။

ပါးစပ္မွလည္း မည္သည့္စကားကို ေၿပာရမည္မွန္း ပင္ မသိေတာ့ေခ်။

မုိးကေတာ့ . ထုိင္ရာမွ ထက . သြားဖုိ ့ဟန္ၿပင္ ေခ်ၿပီ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ . ဆက္ခနဲ ဆုိသလိုပင္ ၊ မုိး၏ လက္ကို ဖမ္းဆဲြလုိက္သည္။ လြန္စြာ အားေကာင္းေသာ ၿဗဳတ္ တူ နဲ ့ဖမး္ဆဲြခံ လုိက္သည့္အလား မုိးသည္ မ်က္လံုးကေလး ၿပဴးကာ အံ့ႀသမင္သက္ လ်က္ ၊ ေႀကာက္ လန္ ့လ်က္ရွိသည္။

ကြ်န္ေတာ့္ကို ေႀကာင္ ႀကည့္ေနေသာ မုိး အား . ကြ်န္ေတာ္သည္ . ကတုန္ကယင္ ႏွင့္ပင္ အေၿဖကို တဆာဆာေတာင္းေနမိသည္။

မုိးကြာ.ကိုယ့္ကို အဲသလုိ မလုပ္နဲ ့ကြာ။။ကုိယ္ေတာင္းထားတဲ့ အေၿဖေလးေတာ့..ေၿပာခဲ့ပါကြာ..ေၿပာခဲ့ကြာ မရဘူးကြာ။

ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ လူပမာ အမဲေၿခာက္ေတာင္းသလုိပင္ ၿဖစ္ေခ်ၿပီ။

သည္ေတာ့မွ ။ မုိးက . သူ ့ထံုးစံအတုိင္း မ်က္ႏွာကို မထံုတတ္ေသး ပံုစံလုပ္ကာ ။

လၿပည့္ရယ္။။ နင္ကေလ . တခါတေလ အရမ္း အ တာပဲ သိလား။။

နင္ လုိ ခ်င္တဲ့အေၿဖ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေပးရမွာတုန္း ။ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူး...သိပ္တံုးတာပဲ ေနာ္။။


မုိးက ခ်စ္ႏွူတ္ခမး္ေလးကို စူ ကာ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ တတြတ္တြတ္ေၿပာေနပံုမ်ား လြန္စြာ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းလုိက္ေလၿခင္း။

ဒါနဲ ့ေနပါအံုး . သူ ေၿပာသြားတဲ့စကားထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေၿဖ ေပးၿပီး ၿပီတဲ့..ဘယ္ စကားမ်ားတံုး..ဘယ္ တခြန္းလဲ.


ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ လုိ ့... ကြ်န္ေတာ္ လံုး၀ ပင္ မႀကားမိတာ အမွန္ပါ။

ဒီေတာ့ . ပို ၿပီး စိ္တ္တုိရၿပန္ပါတယ္။ မုိးေနာ္.. အဲသလုိ မလိမ့္တပတ္ မလုပ္နဲ ့..ဘယ္မွာ အေၿဖေပး ရေသးလုိ ့တုန္း ။ စိတ္တကယ္ တုိ လာၿပီေနာ္။

သူ ့ပခံုးႏွစ္ဘက္ကို ကုိင္ကာ တကုိယ္လံုး ခါရမး္ ပစ္လုိက္မိသည္။ သူကေတာ့ မပြင့္တပြင့္ၿပံဳး ရင္း ရယ္ ေနသည္။ မုိး ပံုစံသည္ ေက်ာင္းဆရာမႀကီး က စာမရေသာ တပည့္ေလး တစ္ဦးကို စာစစ္ေနသည့္ပံုႏွယ္။

လၿပည့္..လၿပည့္...ေအာ္..လၿပည့္ရယ္။။ ေသခ်ာလည္း စဥ္းစားပါအံုး ကြယ္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ ေၿပာခဲ့ေသာ စကား လံုးမ်ားကို တမုတ္ဟုတ္ခ်င္း ၿပန္လည္ကာ စဥ္းစားေလသည္။ ဒီ ဥယ်ာဥ္ ႀကီးထဲသို ့ႏွစ္ဦးသား၀င္ေရာက္လာသည္။ မုိးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမးခြန္းေတြ ေမးသည္။

တိရစၦာန္ မ်ားအေႀကာင္းသာ။။ ထုိ ့ေနာက္ သူ ေနာက္ဆံုး ေၿပာသြားေသာ စကား..

ကြ်န္မ ကေတာ့ ရွဥ့္ ... ရွဥ့္.... အုိး ဟုိး.

ကြ်န္ေတာ္သည္ မ်က္လံုးထဲတြင္ အလင္းေရာင္ ကို လ်စ္ခနဲ ၿမင္လုိက္ရသလို ပင္ ခ်က္ခ်င္းပင္ႏွူတ္ခမ္းမွ .

ဟုတ္ၿပီ..ဟုတ္ၿပီ... ဟု ေယာင္ယမ္းကာ ၊ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ မိေလသည္။

ရင္ထဲတြင္လည္း မေဖာ္ၿပႏုိ္င္ေလာက္ေအာင္ ပင္ အမွန္ပင္ ၀မ္းသာမိေလသည္။ က်ယ္ေလာင္လွေသာ ကြ်န္ေတာ့္အသံေႀကာင့္ . သစ္ကိုင္းေပၚမွ ဌက္ကလးမ်ားကလည္ . ထ ၿပန္သြားေလၿပီ။ ရွဥ့္ကေလးမ်ားကလည္း သစ္ေခါင္းထဲသို ့ လစ္ကနဲ ၀င္ေၿပးပုနး္ႀကသည္။

ေလေၿပကေလးမ်ားကလည္း ပန္းကေလးမ်ားကို ညင္သာစြာ ပုတ္ခတ္ေဆာ့ကစားသြားႀကၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္သူ ၏ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားဆီသို ့တဖန္ လာေရာက္ လွူပ္ယမး္ ေဆာ့ကစားသြားႀကသည္။

ညေနခ်ိန္ ပုဇြန္ဆီေရာင္ ေနၿခည္မ်ားကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ အသစ္စက္စက္ ခ်စ္သူေလးမ်က္ႏွာၿပင္၀ယ္ ၀င္းပ စြာ ခ.ယ ေနႀကသည္။

ထုိစဥ္ မုိး ၏ မူပုိင္ အမွတ္လကၡဏာ ၿဖစ္သည့္. ပါးခ်ိဳင့္ကေလးကို ထင္ေပၚစြာၿပံဳးၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေငး ႀကည့္ေနပံုေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္တသက္ တြင္ ဘယ္လုိ မွ မေမ့ႏုိင္မည့္ ၿမင္ကြင္း . ႏွလံုးသားထဲ၏ အနက္ရွုိငး္ဆံုးေနရာတြင္ တသက္လံုး ကမၼည္းတင္ထားမည့္ ကမၻာေက်ာ္သည့္ အၿပံဳဟု ဆုိလွ်င္ လြန္မည္ မထင္ေပ။


ေဟး......မုိးက..ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ တဲ့ေဟာ့..ေဟးးးးးး


ကြ်န္ေတာ္သည္ လိုခ်င္တာရသည့္ ကေလးငယ္တဦးပမာ ၀မ္းသာ လြန္းသၿဖင့္. က်ယ္ေလာင္စြာ ဟစ္ေႀကြးေလေတာ့သည္။

ထုိသုိ ့. ၀မး္သာႀကည္ႏူးေနသည့္အခ်ိန္တြင္ . ေဘးနားမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ၀ုိင္းအံုလာသၿဖင့္ . မေႀကၿငာရပဲႏွင့္ ေမာင္းခတ္ၿပီးသားၿဖစ္ေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္၏ အိမ္အၿပန္လမ္းသည္ လြန္စြာလွပပါသည္။

ကားေပၚတြင္ ခ်စ္သူ အသစ္စက္စက္၏ ေလးဖ၀ါးႏုႏုေလးကို ကိုင္ရင္း ၿဖင့္ ရင္ထဲတြင္ တသိမ့္သိမ့္ၿဖစ္ကာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ရပါေတာ့သည္။

ခ်စ္သူရဲ႕ လက္တစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရၿခင္းသည္ ကမၻာ တစ္ၿခမး္ကို သိမ္းပုိက္ႏုိင္ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။

ေအာ္..ယခုေတာ့လည္း လၿပည့္တစ္ေယာက္ ပညာစံုေတာ့.ႀကင္ယာပါ စံုေလေခ်ၿပီ။

စာေမးပဲြလည္း ၿပီးေရာ စုတ္ေရာ လာဘ္ ေရာ၀င္သည္ ဆုိတာ ဒါမ်ိဳးပဲ ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္။


ကြ်န္ေတာ္သည္ အေ၀းသင္စာေမးပဲြၿပီးသည့္ေန ့တြင္ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိ္င္ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ရေလသည္။

အခ်စ္ စာမ်က္ႏွာ

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စာတင္ရေလာက္ေအာင္ အလြန္ခ်စ္ႀကပါသည္။

မုိးက..ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမာင္ ဟူေသာ နာမ္စားကို ပင္ ေၿပာင္းလဲ ေခၚေ၀ၚ သံုးစဲြ ေလၿပီ ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ခါတုိင္းထက္ပင္ မုိး ကို ပိုမို ၍ ဂရုစုိက္ပါသည္။ အရာရာတြင္ မိုးကိုသာ ဦးစားေပးပါသည္။

ယခင္က ေႀကးအုိး စားသည့္အခါ ၀က္သား ေႀကးအိုးကိုသာ စားေလ့ရွိေသာ္လည္ ယခုအခါတြင္ မုိးႏွင့္ အတူစားတုိငး္ ႀကက္သားေႀကးအုိးကို ပင္ မွာယူစားေသာက္ေတာ့သည္။

ယခင္က လက္ဖက္ရည္ မေသာက္တတ္ေသာ္လည္း ယခု အခါ မုိး ေသာက္ေလ့ရွိသည့္ ေပ့ါဆိမ့္ကိုပင္ လွ်ာေပၚ၀ယ္ စဲြေလာက္ေအာင္ ေသာက္မိေနေပၿပီ။

ထုိ ့ၿပင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ စိတ္ကူးယဥ္ကာ မုိးကို လက္ေဆာင္တစ္မ်ိဳးေပးထားပါသည္။

ထုိ လက္ေဆာင္သည္ မုိး အတြက္ လြန္စြာ အသံုး၀င္ေသာ ပစၥည္းမ်ားၿဖစ္သည္။

နံနက္မုိးလင္း သည္ႏွင့္ မုိးသည္ ကြ်န္ေတာ္ ေပးထားေသာ သြားပြတ္တံၿဖင့္ သြားတုိက္ရပါသည္။ ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါမွ အစ နံနက္စာ သံုးေဆာင္သည့္ ေကာ္ဖီ ခြက္ အထိ ကြ်န္ေတာ့္ အေငြ ့အသက္မ်ားၿဖင့္သာ လြမ္းၿခံဳထားပါသည္။

ည အိပ္ရာ ၀င္လွ်င္ လည္း ကြ်န္ေတာ္ ၏ ကုိယ္ပြား အၿဖစ္ ဖန္တီးထားေသာ . POLAR BEAR ၀က္၀ံ အေမြးပြ ရုပ္ႀကီးကို ဖက္ကာ အိပ္စက္အနားယူေစပါသည္။

မုိးသည္ ႏွင္းဆီပန္းေလးမ်ားကို ၿမတ္ႏုိးတတ္သည္။ စံပယ္ပန္းကို မူ ႏွစ္သက္သည္။ သစၥာ ပန္းကို တန္ဖိုးထားသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ မုိး က စိတ္ေကာက္တတ္သည့္အခါတိုင္း ရဲရဲနီေသာ ႏွင္းဆီပန္း ငံု ေလးမ်ား ကို လက္ေဆာင္ေပးတတ္သည္။ အဆုိပါ ႏွင္းဆီပန္းမ်ား ဖူးပြင့္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ မုိးတစ္ေယာက္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာ ကြ်န္ေတာ့္အား စိတ္ဆုိးေၿပေလေတာ့သည္။

မုိးက သနပ္ခါး ေလးမ်ားကို ပါးႏွစ္ဘက္တြင္ သပ္ရပ္လွပစြာလိမ္းသည့္ေန ့တုိငး္ ကြ်န္ေတာ္က စံပယ္ပန္းေလးမ်ားကုိ သူ ့ေခါင္းတြင္ ယုယ စြာ ပန္ဆင္ေပးရေလသည္။

ႏွစ္ဦးသား ေရႊတိဂံု ဘုရားကိုသြားသည့္အခါတုိင္း ေအာင္သေၿပ ႏွင့္ သစၥာပန္းကို မ၀ယ္ မၿဖစ္၀ယ္ရသည္။ ႏွစ္ဦးသား ဘုရားကိုအာရံုၿပဳရင္း ခ်စ္သူႏွစ္ဦး သစၥာၿပဳဆုေတာင္းသည္ ။ ဆြတ္ဆြတ္ၿဖဴေသာ သစၥာပန္းခုိင္ေလးမ်ားကို ကုိင္ကာ သစၥာၿပဳသည့္ မိုး စိတ္ကူးကို ကြ်န္ေတာ္သည္ လြန္စြာကဗ်ာဆန္သည္ ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။

ရည္းစား မၿဖစ္ခင္ကတည္းက သူ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မွ တဆင့္ မိုး၏ စိတ္အေၿခအေနကို ေမးၿမန္းေလ့လာခဲ့ဖူးသည္။

မုိးသည္ တစံုတခုကို စိ္တ္အလိုမက် စိတ္ဆုိးေနလွ်င္ . ႏွူတ္ခမ္းနီ . အနီေရာင္ရင့္ရင့္ကို ခပ္ထူထူႀကီး ဆုိးတတ္သည္။ မည္သူႏွင့္မွ်လည္း စကားမေၿပာေတာ့ပဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနတတ္သည္။

ေရခဲမုန္ ့ႏွင္ ့ေခ်ာကလက္တုိ ့ကို လြတ္ ႀကိဳက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က က်န္းမာေရး အေႀကာင္းၿပကာ ပိတ္ပင္လွ်င္ ႏွူတ္ခမး္ေလး စူကာ မေက်မနပ္ၿပန္ေၿပာေလ့ ရွိသည္။

စိတ္ေကာက္လြယ္ေသာ္လည္း စိတ္ဆုိးခဲသည္။ ထုို ့ၿပင္ ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးေသာ မိန္းကေလး တစ္ဦးၿဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့မုိး

မုိး ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္တတ္သည့္ အားကစားဂ်ာနယ္ (Eleven Journal) မ်ားကို နံနက္ေစာေစာထ က ၀ယ္ထားတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ယာမွ ႏုိးလွ်ွင္ ဖုန္းဆက္ ကာ . မန္ယူ မွ ဘယ္သူက ဂုိးသြင္းလုိ္က္ေႀကာင္း ၊ ရီးရဲယ္မွ ဘယ္အသင္းကို နုိင္သြားေႀကာင္း ဖုန္းဆက္ အစီရင္ခံေလသည္။ မိန္းမသားတန္မဲ ့.ကြ်န္ေတာ္ ၀ါသနာ ပါေသာ ေဘာလံုးကို သူကလည္း ကြ်န္ေတာ့္အႀကဳိက္လုိက္ကာ ၀ါသနာ တူ ညွိေလေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္ ၀တ္ေလ့ရွိေသာ တီရွပ္ မ်ား ၊ စြပ္က်ယ္ အက်ီ ၤ မ်ား ၏ ဗယ္ဘက္ ရင္အံု ေနရာ တြင္ မိုး ဟူေသာ နာမည္ေလးကို ေရးထုိး ေပးေလ့ရွိသည္။

ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဓာတ္က်ေနခိ်န္ အလုပ္အကုိင္ အဆင္မေၿပ တုိ္ငး္ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ကေလးကို ဖြဖြေလး ကိုင္ကာ အားေပးတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ အေပၚ နားလည္မွူ ့အၿပည့္ရွိသည္ ဟု ခံစားမိပါသည္။

မိုးသည္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အခ်စ္ဦးလည္း မည္ပါ၏ ။ အခ်စ္ဆံုး လည္း မည္ပါ၏ ။

ဤေလာက တြင္ မုိး ထက္ ပုိမုိ ၍ ခ်စ္ရမည့္သူ မရွိႏုိင္ေတာ့ ေပ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယက္ ၏ ခ်စ္သူ ဘ၀သည္ မုိးမၿမင္ေလမၿမင္ ခ်စ္ႀကရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့ပါသည္။

ေရႊႊႊရည္စိမ္ ခံစားခ်က္မ်ား

ဒီလို ႏွင့္ စာေမးပဲြ မ်ား ေအာင္ကာ ဘဲြ ့ယူမည့္ အခ်ိန္သို ့ေရာက္လာပါေတာ့သည္။

လူသားတစ္ဦးအတြက္ တကၠသိုလ္ မွ ေပးေသာ ဘဲြ ့ကို ယူရမည့္အခ်ိန္သည္ ထုိသူ၏ ဘ၀တြင္ အေရးအႀကီးဆံုးႏွင့္ အေပ်ာ္ဆံုး ေန ့တစ္ေန ့ၿဖစ္မွာမလဲြပင္။

ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း မိမိအား ေခတ္ပညာတတ္ တစ္ဦးအၿဖစ္ အသိမွတ္ၿပဳေပးမည့္ ဘဲြ ့ဆုိေသာ လက္မွတ္ႀကီးကို အလြန္တန္ဖုိးထားခ်င္ပါသည္။ လြန္စြာၿမတ္ႏုိးခ်င္ပါသည္။ လြန္စြာမွပင္ ဂုဏ္ယူခ်င္ပါသည္။

ငါ သည္ B.A (Englsih) ဟုဆုိေသာ အဂၤလိပ္စာ ဘဲြ ့ႀကီးကို လက္၀ယ္ပုိင္ပုိင္ရသူ အၿဖစ္ လူပံုအလယ္တြင္ လက္မေထာင္ကာ ေမာက္ႀကြားခ်င္ပါသည္။

သို ့ေသာ္… ယခုေတာ့..

ဤဘဲြ ့ကို မည္သို ့မည္ပံု ရယူခဲ့သည္ကို မိမိကုိယ္သာ မိမိအသိဆံုးၿဖစ္ပါသည္။ ရသည့္ဘဲြ ့ႏွင့္ ထုိက္သင့္ေသာ အရည္အခ်င္းမရွိသည့္ အတြက္လည္း လြန္စြာမွပင္ အားငယ္မိပါသည္။

အဂၤလိပ္စာ ႏွင့္ ဘြဲ ့ရခဲ့ေသာ္လည္း . News Week, Times အစရွိသည့္ အဂၤလိပ္စာေစာင္ ၊ မဂၢဇင္း မ်ားထဲမွ သံုးေႀကာင္းမွ်ေသာ အဂၤလိပ္စာကိုပင္ ေရေရလည္လည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ မဖတ္ႏုိင္ေပ။

သင္ခဲ့ရေသာ သင္ခန္းစာ ထဲမွ ရွိတ္စပီးယားသည္ မည္သည့္ႏုိင္ငံမွ စာေရးဆရာၿဖစ္ေႀကာင္းကိုပင္ မသိလုိက္ေခ်။

ထုိ ့ေႀကာင့္ . ရသည့္ဘဲြ ့ကိုလည္း ေရႊရည္စိမ္ ဘဲြ ့ႀကီး ဟု ဆုလွ်င္ မွားအံ့မထင္

အဘယ္ေႀကာင့္နည္း။

အေၿဖကရွင္းပါသည္။ လြတ္လပ္ေသာ ၿမန္မာႏုိင္ငံႀကီးတြင္ . စာေမးပဲြ မ်ားကိုလည္း လြတ္လပ္စြာပင္ ႀကည့္ရွူ ကူးယူခြင့္ ရခဲ့သည့္ အတြက္ မည္သည့္ သင္ခန္းစာ မွ် ေက်ညက္ရန္မလို ။

(( မွတ္ခ်က္ .. တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အားလံုးကို မဆိုလုိေပ။

သို ့ေသာ္ . ကြ်န္ေတာ့္ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ တကၠသိုလ္အေတြ ့အႀကံဳသည္ ႀကိမ္ေၿပာလွ်င္ပင္ ယံုႏုိင္ဖြယ္ မရွိေသာ အေၿခအေန တစ္ရပ္ၿဖစ္ခဲ့ေခ်ၿပီတကား ။))

ဘဲြ ့ႏွင္း သဘင္ ခန္းမ ထဲက လူငယ္ေၿခက် တစ္ဦး

ကြ်န္ေတာ့္အၿမင္အရ ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ အခမး္အနားသုိ ့တက္ေရာက္လာေသာ ဘဲြ ့ယူ ေမာင္ မယ္ မ်ားသည္ အဆုိပါ ဘဲြ ့လက္မွတ္ထက္ မိမိတို ့ဘဲြ ့ ၀တ္စံုၿဖင့္ မည္သုိ ့အလွဆံုးၿဖစ္ေအာင္ ၿပင္ဆင္ႀကမည္ ကိုသာ စိတ္ေစာေနႀကသည္။

သစ္ပုတ္ပင္ ေရွ ့ ႏွင့္ ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ ခန္းမႀကီးကို ေနာက္ခံထားကာ ရုိက္လုိက္ေသာ အလွရုိက္ေသာ ဓာတ္ပံု သည္သာ ဘဲြ ့ယူ ေမာင္မယ္ တုိ ့အတြက္ အေရးတႀကီး အလုပ္ လုိ ပင္ၿဖစ္ေနပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ အဆုိပါ ဘဲြ ့ကို ယူဖုိ ့ရန္ အနည္းငယ္တြန္ ့ဆုတ္မိပါသည္။ သို ့ေသာ္ . ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္အတူ ေၿဖႀကေသာ အားလံုးေသာ ေက်ာငး္သား ေက်ာငး္သူ မ်ားကေတာ့ ဓာတ္ပံုမ်ား တဖ်တ္ဖ်တ္ရုိက္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မဆံုးၿဖစ္ေနႀကသည္။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အဖုိ ့. ဘဲြ ့ယူသည့္ေန ့ႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္သည့္ေန ့သည္ . လြန္စြာမွ အလွၿပင္ေသာ ေန ့ဟု ထင္မိပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေယာက်ား္ေလး ၿဖစ္သည့္အတြက္ ပုဆုိးတစ္ထည္ ၊ ရွပ္အက်ီ ၤ အၿဖဴႏွင့္ ဘဲြ ့၀တ္စံု ၿပည့္စံုေခ်ၿပီ။

မုိးကေတာ့ သူ ့ကိုယ္သူ အလွဆံုးၿဖစ္ေအာင္ . လမး္ထိပ္မွ မိတ္ကပ္ ဆရာႏွင့္ ၿပင္ခဲ့သည္ဟု ဆုိေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ႏွစ္ေယာက္သည္ . ငယ္စဥ္က စိတ္ကူယဥ္ခဲ့ဖူးေသာ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကို ေနာက္ခံထားကာ
ႏွစ္ေယာက္တဲြ ဓာတ္ပံု မ်ားရုိက္ႀကသည္။ မိဘမ်ားႏွင့္ လည္း တဲြကာ ေပ်ာ္တၿပံဳၿပံဳ ၊ ကင္မရာမ်ားက တဖ်တ္ဖ်တ္ ၊

ေအာ္... အဓိပတိလမး္ႀကီး ဆုိတာ ဒီလမး္ပါလား ။ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီး ဆိုတာလည္း ငါ ငယ္ငယ္က အတုိင္းပါပဲလား ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ . ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ ငယ္စဥ္ အိပ္မက္ကေလး ၿဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႀကီးကို ဘဲြ ့ယူတဲ့ ေန ့တစ္ေန ့မွာေတာ့ ေရာက္ခြင့္ႀကံဳလုိ ့ပါ၊

မႀကာမီ ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္အခမ္းအနား စတင္ေလၿပိီ။

ခမး္မထဲတြင္ အနက္ေရာင္ ဘဲြ ့၀တ္စံုမ်ားၿဖင့္ နက္ေမွင္စြာ ၊က်က္သေရတင့္စြာ ထုိင္ေနသည့္ ဘဲြ ့ရေမာင္မယ္ မ်ား ကလည္း ၿပည့္သိပ္လ်က္။

ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ ခမး္မထဲတြင္ ၿမန္မာ့ဆုိင္း၀ုိင္းႀကီးကိုလည္း ေတြ ့ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္က စိတ္၀င္တစားႀကည့္ေနတံုး ဆုိင္းဆရာမွ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ဆုိင္းသံမ်ားၿဖင့္ အခမ္းအနားကို အသက္သြင္းေလသည္။

ေဘးနားမွ သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦး ေၿပာၿပရာတြင္ . ယခုလို ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္အခမး္အနားတြင္ ေရွးရုိးရာအစဥ္အလာအတုိင္း . မွန္ေညာင္သဥၨာ ညီလာပတ္၀န္းၿမိဳင္ . အစခ်ီသည့္ ၀တ္ရံုေတာ္ ႀကိဳးသီခ်င္းကို တီးခတ္ေပးရသည္ဟု သိရပါသည္။ ထုိ အခ်ိန္တြင္ ေမာင္မယ္ မ်ားအားလံုးက တၿပဳိင္နက္ မတ္တပ္ရပ္ရပါသည္။ သက္ဆုိင္ရာ ပါေမာကၡမ်ား ၊ဌာနမွူး ဆရာ ဆရာမ မ်ားကလည္း ၀တ္ရံုႀကီးမ်ားကိုယ္စီၿဖင့္ အသီးသီး ေနရာယူရန္ စင္ၿမင့္ထက္သို ့တက္ေရာက္လာႀကပါသည္။

ထုိ ့ေနာက္ . ႏုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းကို တီးမွူတ္ခ်ိန္တြင္ ခမး္မထဲရွိ အားလံုးေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားက မတ္တပ္ရပ္ႀကရပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း တီးမွူတ္ၿခင္းၿပီးေနာက္ အားလံုးၿပန္ထုိင္ႀကပါသည္။

ထုိစဥ္အခ်ိန္အတြင္း ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ ထူးၿခားေသာခံစားမွူ ့တစ္ရပ္ကို ခံစားလုိက္ရပါသည္။

ေအာ္.. ငါ တို ့ရ တဲ့ ဘဲြ ့လက္မွတ္ေတြသာ တကယ့္အရည္အခ်င္း အစစ္အမွန္အတုိင္းဆုိရင္ . ငါ တုိ ့ကို ဒီလုိ ဂုဏ္ၿပဳေနႀကတာေတြဟာ သိပ္ကို သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ၊ အမွန္ကို ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။

ယခုေတာ့ . ငါတုိ ့ေတြရဲ ့အၿဖစ္ဟာ . အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို . တကယ့္ပညာရွိႀကီးတစ္ဦးပမာ မ်က္စိ စံုမွတ္ၿပီး ၀ုိင္း၀န္းဂုဏ္ၿပဳေနႀကသလုိပါပဲလား။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ခမး္မ ထဲတြင္ ထုိင္ေနရေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ လြန္စြာ မွပင္ သိမ္ငယ္ သလို လို ။ အားငယ္သလိုလုိၿဖစ္လာရပါသည္။

ထုိ ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ခမ္းမ ႀကီးထဲတြင္ . ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ထက္ ဟုိး ယခင္ အခိ်န္မ်ားက ဘဲြ ့ယူခဲ့ေသာ ပညာရည္ အမွန္ပင္ၿပည့္၀ႀကသည့္

ဘဲြ ့ရေမာင္မယ္ မ်ား က ကြ်န္ေတာ့္ အား အရည္အခ်င္း မရွိပဲႏွင့္ ဘဲြ ့ရခဲ့သည့္ . အေခ်ာင္သမား တစ္ဦးအၿဖစ္ ရယ္သြမ္းေသြးေနႀကမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။

ပါေမကၡရဲ ့ႀသ၀ါဒ မိန္ ့ခြန္း

ေမာင္မယ္တုိ ့.. ဟူ၍ အစခ်ီေသာ ပါေမာကၡ ခ်ဳပ္ ၏ မိန္ ့ခြန္းသံက ကြ်န္ေတာ္၏ အေတြးယဥ္ေႀကာကို ၿဖတ္ေတာက္ပစ္လုိက္သည္။

သက္ဆုိင္ရာ စာေမးပဲြကို ေကာင္းစြာ ေအာင္ၿမင္ ေပါက္ေၿမာက္ခဲ့ႀကၿပီးသည္ ဟု သတ္မွတ္ၿခင္းခံရသူကုိ ဘဲြ ့အပ္ႏွင္း ရန္ ဤတကၠသိုလ္ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ ကို က်င္းပၿခင္းၿဖစ္ေႀကာင္းေၿပာႀကားပါသည္။

ဆက္လက္ၿပီး . ဘဲြ ့ယူမည့္သူတုိ ့၏ ထံုးစံအတိုင္း ကတိသစာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို . ကတိၿပဳရေလသည္။

ပညာေရးအဖဲြ ့က ေထာက္ခံခ်က္ေပးၿပီးေသာ ဘဲြ ့မ်ားကို ေမာင္မယ္ တုိ ့အား အပ္နွင္းလုိက္သည့္ အခ်ိန္က စၿပီး ေန ့စဥ္ ေန ့တုိင္း ေနထုိင္ေၿပာဆုိ မွူ ့တုိ ဤတကၠသိုလ္ဘဲြ ့ရမ်ားႏွင့္ ထုိက္တန္စြာေနထုိင္ေၿပာဆုိပါမည္ ဟု ရုိးသားစြာ ကတိၿပဳပါ ၏ ေလာ။

ေအာ္..ပါေမာကၡ ခ်ဳပ္ႀကီးရယ္… ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့စာေမးပဲြေၿဖဆုိခဲ့ပံုေတြကိုသာ သိခဲ့မယ္ ဆုိရင္ . အခုလို အခိ်န္အကုန္ခံၿပီး ကတိေတြဘာေတြ ေတာင္း ေတာ့မွမဟုတ္ဘူးေနာ္ ဟု. ကြ်န္ေတာ္ ၏ စိတ္ထဲတြင္ၿဖစ္ေပၚမိပါသည္။

တကယ္ပဲ ရုိးရုိးသားသား မသိတာလား ။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား ။

တကၠသိုလ္ စာေမးပဲြ ႀကီးကို ကုိယ့္ မ်က္ကြယ္ရာ မွာ ဒီလုိ လက္လြတ္စံပယ္ က်ငး္ပလုိက္ရင္ ဘယ္လို ရလာဒ္ေတြ ၿဖစ္လာမလဲ ဆုိတာ နညး္နညး္ေလးမွ မေတြးႀကည့္ေတာ့ဘူးလား ခင္ဗ်ာ။

တကၠသိုလ္ ၀င္းထဲမွာ ေနရာမရွိုလို ့. အဆင္ေၿပတဲ့ေနရာမွာ ၿဖစ္သလုိ က်င္းပလုိက္ရပါတယ္ဆုိတဲ့ ဆင္ေၿခကေတာ့ . . မၿဖစ္သင့္ဘူးလုိ ့ထင္ပါတယ္ ။

ကမၻာေပၚတြင္ . တကၠသိုလ္ႀကီး တစ္ခုမွေပးေသာ ဘဲြ ့တစ္ခုကို ..ဤမွ်ေလာက္ ခပ္လြယ္လြယ္ ခပ္ေပါေပါရေသာ တုိင္းၿပည္သည္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ၿမန္မာၿပည္မွ အပ အၿခားမည္သည့္ ေနရာတြင္ ရႏုိင္ပါအံံ့နည္း။

(တကၠသိုလ္ဘဲြ ့ရ အားလံုးကို မဆုိလုိ ေႀကာင္း အမွန္တကယ္ ပညာရည္ၿပည့္၀ သူတုိ ့က နားလည္သေဘာေပါက္ႀကေပလိမ့္မည္ ။ သို ့ေသာ္ အမ်ားစု ကေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ပင္ ၿဖစ္သည္)

စင္ေပၚသုိ ့ေၿခတစ္လွမး္ ကုေဋ တစ္သန္း

မႀကာမီ. ပါေမာက ခ်ဳပ္မွ တစ္ဦးဆီကို အစဥ္လုိက္အတုိင္း ဘဲြ ့လက္မွတ္မ်ား ေပးေလသည္။ ဘဲြ ့ယူႀကမည့္ ေမာင္မယ္မ်ားက ခံုနံပါတ္အလုိက္တန္းစီ ႀကရသည္။ ႀသဘာလက္ခုပ္သံမ်ားက ဟုိ တစ္ခ်က္ ၊ ဒီတစ္ခ်က္ ႀကားေနရသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ယခု လုိ ဘဲြ ့ယူခါနီးတန္းစီလုိက္စဥ္တြင္ ရင္ထဲတြင္ စိတ္မေကာင္းၿခင္းႀကီးစြာ ခံစားရမိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ရရွိမည့္ ဘဲြ ့ႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ ပညာအရည္အခ်င္း ကြ်န္ေတာ့္တြင္မရွိပါ။

ထုိ ့အတူ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ အတူ ဘဲြ ့ယူႀကမည့္ ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား သည္လည္း ကြ်န္ေတာ့္လုိ ပင္ၿဖစ္ေပမည္။

ဘယ္သူ ့ထံတြင္ တာ၀န္ရွိပါသနည္း။ မည္သူ က ယခုကဲ့သုိ ့တာ၀န္မဲ့ခဲ့ပါသနည္း ။

ေကသရာဇာၿခေသၤ့မင္း ၏ အဆီသည္ သိဂီ ၤေရႊခြက္ႏွင့္သာ ထုိက္တန္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ ထံတြင္ရွိသည့္ ကား ေရႊရည္စိမ္ ဒန္ ဖလား တစ္လံုးသာ။

ဘဲြ ့လက္မွတ္ ရယူရမည့္ အစဥ္လုိက္သည္ တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ အလွည့္သို ့ေရာက္လာသည။္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ စင္ၿမင့္ထက္သို ့မ၀ံ့မရဲ လွမး္တက္လုိက္သည္။ ေၿခလွမး္တုိ ့သည္ ယုိင္နဲ ့ေနသည္ ။ ခ်ိနဲ ့ေနသည္။ အိေၿႏၵ ဆယ္ကာ လမ္းကို ေလွ်ာက္ရင္း ဘဲြ ့လက္မွတ္ေပးသည့္ ပါေမာက ႀကီးဆီသို ့လက္ႏွစ္ဘက္ကို ကမ္းေပးလုိက္သည္။ ပါေမာကၡ ႀကီးက ၿပံဳးရႊင္စြာပင္ ႀကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲသို ့ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မထိုက္တန္သည့္ ဘဲြ ့လက္မွတ္ႀကီးကို ယံုႀကည္စြာပင္ ေပးအပ္လုိက္သည္။

ကင္မရာ ရွက္တာ မီးအလင္းေရာင္တုိ ့ ဖ်က္ ကနဲ အမိအရ လွမး္ရုိက္လုိက္သည္။ ထုိစဥ္ အတြင္းေထာင့္ ခပ္က်က် ဆီမွ လက္ခုပ္သံတခ်ိဳ ့ထြက္ေပၚလာသည္ ။ စင္ၿမင့္ေအာက္မွ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ ့က ၿပံဳရယ္ကာ ေငးႀကည့္ေနႀကသည္။

ထုိ . ကင္မရာ မီးအလင္းေရာင္မ်ား ၊ လက္ခုပ္သံမ်ား ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား ၏ အၿပံဳး မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ့္ အား ေလွာင္ေၿပာင္ေနသလုိ ခံစားရပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ စင္ေအာက္သို ့ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ဘဲြ ့လက္မွတ္ ႀကီးကို အလ်င္အၿမန္ဖြင့္ႀကည့္မိပါသည္။

သုိ ့ေသာ္ . ကြ်န္ေတာ္ ၿမင္လုိက္ရေသာအရာသည္ ရင္ထဲတြင္ ဒိတ္ ခနဲ ၊ မ်က္လံုးထဲတြင္ ၿပာ ကနဲ ၿဖစ္သြားေစသည္။

ငါးရာတန္ အသစ္ တစ္ရြက္ ။

ဘဲြ ့လက္မွတ္ စာအိတ္္ ေအာက္ဆီမွ ေလ်ာ ခနဲ ထြက္လာသည္။

ထုိ ့ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ အေသအခ်ာ ၿပန္လည္ စဥ္းစား လုိက္သည္တြင္ . ဓာတ္ပံုဖုိးေငြမ်ား ေပးရန္ ဟု ရည္ရြယ္ကာ လက္ထဲတြင္ ကိုင္မွန္းမသိကိုင္လာမိေသာ ပုိက္ဆံ တစ္ရြက္သာၿဖစ္ပါသည္။ ေအာ္..ေတာ္ပါေသးရဲ ့ဟု သက္ၿပင္းခ်လုိက္မိသည္။

သို ့ေသာ ္ကြ်န္ေတာ္သည္.ဤ ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ ခန္းမႀကီးထဲ၌... ေငြ ငါးရာတန္ တစ္ရြက္ကိုၿမင္ရံုမွ်ၿဖင့္ လိပ္ၿပာလြင့္မတတ ္ေႀကာက္ လန္ ့သြားမိသည္ မွ ကုိယ့္အေႀကာင္းနွင့္ ကုိယ္သာ

ဘဲြ ့လက္မွတ္ႀကီးက ခမး္နားလွေပစြ ။

၀ိဇၨာ ဘဲြ ့ ( အဂၤလိပ္စာ) ဟု ၿမန္မာလုိ ပင္ ပီပီသသ ရွင္းလင္းစြာ ေရးသားထားေသာ ဘဲြ ့လက္မွတ္ႀကီးကို ႀကည့္ကာ ၀မး္သာ ၀မး္နည္းၿဖစ္မိပါသည္။

အႀကင္သူ တစ္ဦးသည္ သူငယ္တန္းမွ တကၠသိုလ္ ေအာင္ၿမင္သည့္ အတြက္ အလိုခ်င္းဆံုး ဆုသည္ ယခု ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲတြင္ရွိသည့္ တကၠသိုလ္ ဘဲြ ့လက္မွတ္ႀကီးပင္ၿဖစ္သည္။

ယခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေခတ္ပညာတတ္တစ္ဦး အၿဖစ္ ေလာကအလယ္တြင္ ရပ္တည္ႏုိင္မည့္ ဘဲြ ့လက္မွတ္ႀကီးကို လက္၀ယ္ပုိင္ပုိင္ ရရွိေခ်ၿပီတကား ။

ထုို ့ေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္မိပါသည္။

ထုိ ့အတူ . ကြ်န္ေတာ္ သည္ စိတ္ထဲတြင္ ၀မး္နည္းသလိုလုိလည္း ရွိပါသည္။

ယခု ရရွိေသာ ဘဲြ ့လက္မွတ္ကို မည္သို ့မည္ပံုႀကိဳးစား ၍ရရွိခဲ့ပါသနည္း ။ ထုိေမးခြန္းကို ေၿဖရန္ပင္မလုိေလာက္ေအာင္ ရွင္းလင္းလွပါသည္။

၄င္း ဘဲြ ့ႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ အသိပညာ ၊ အတတ္ ပညာ မ်ားသည္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ ထံတြင္ နတိၱ ပါတကား။

အကယ္၍ မ်ား ကြ်န္ေတာ္တုိ ့၏ ၿဖစ္ေႀကာင္းကုန္စင္ကို ယခု စင္ၿမင့္ထက္မွ ပါေမာကႀကီးမ်ားက သိလွ်င္ ၀ိဇၨာ ဘဲြ ့ ( အဂၤလိပ္စာ) ဟူေသာေနရာတြင္ ((. အကူး ၀ိဇၨာ )) ဟူေသာ စကားရပ္ႀကီးကို ေၿပာင္းလဲ လုိက္မည္မွာအေသအခ်ာပင္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘဲြ ့ရေသာ္လည္း ပညာ မတတ္ခဲ့ပါ။

ကြ်န္ေတာသည္ စာေမးပဲြ ေအာင္ေသာ္လည္း . သင္ခန္းစာ မ်ား အမွန္တကယ္ မေႀကညက္ခဲ့ပါ။

ကြ်န္ေတာ့္ လုိ ပင္ . ရာႏွင့္ခ်ီေသာ အဂၤလိပ္စာ အေ၀းသင္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ဘဲြ ့ရေသာ္လည္း ပညာကို အမွန္တကယ္တတ္ေၿမာက္ၿခင္းမရွိသူမ်ား ၿဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့ ၿမန္မာႏုိင္ငံရွိ အၿခားေသာ တကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးစနစ္သည္ ဤကဲ့သို ့မၿဖစ္ပါေစႏွင့္ ဟု ဆုေတာင္ရံုမွတပါ..အၿခားဘာမ်ာတတ္ႏုိင္ႀကမည္နည္။

ဘဲြ ့ႏွင္းသဘင္ ခန္းမထဲမွ ထြက္လာၿပီးကြ်န္ေတာ္သည္ မုိး တုိ ့မိသားစုကို ႏွူတ္ဆက္ကာ အိမ္သို ့ၿပန္လာခဲ့ပါသည္။

(((

သင္တုနး္က ေတာ့ သင္လုိက္ရတဲ့ ပညာေတြ ..

ကမၻာေၿမကို အုပ္စုိးဖုိ ့မေနာက္က်ေသး

ကိုယ္ ဘဲြ ့ရေတာ့ . ရွာထားခဲ့တဲ့ ဒီ အတတ္ ေတြ .

အသံုး၀င္ ေပမဲ ့.. ဘယ္သူမွ မသံုးေပ

အေတာင္လည္း ၿပည့္ၿပီးကာမွ . ေကာင္းကင္ပ်ံ ဆင္မရလို ့

မပ်ံႏုိင္တဲ့ ဌက္ကေလး လုိ

တုိ ့မ်ားရဲ ့ဘ၀ ဟာေလ . တကယ့္ လူမွန္ ေနရာ မရွိတဲ ့

ေခတ္ လူငယ္ ေၿခက် ေတြ ))

တေခတ္တခါက လြန္စြာ ေအာင္ၿမင္ခဲ့သည့္ ေတးသံရွင္ မြန္းေအာင္ ၏ လူငယ္ေၿခက် သီခ်င္း ၿဖစ္ပါသည္။

http://www.youtube.com/watch?v=cFxGZxQFujA&feature=related

MP 3 format : http://www.mediafire.com/?18xn0jmbydkd9d8

ကြ်န္ေတာ္သည္ သီခ်င္းေလးကို အသည္းထဲ စဲြ ေအာင္ မွတ္သားထားလုိက္သည္။ ေခတ္လူငယ္ ေၿခက် ေတြ ဆုိေသာ စကားရပ္သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေတြကို ရည္ညြန္းေလေရာ့သလား။

ဘဲြ ့ရ ပညာမတတ္တို ့ရဲ ့ေခတ္

လူေတြ ကေတာ့ ေၿပာႀကသည္ ဘဲြ ့ရလွ်င္ ဘာေတြမ်ားထူးမည္နည္း။ တခ်ဳိ ့လခစား အလုပ္မ်ားသည္ ဘဲြ ့ရ ပညာတတ္မ်ားကိုသာဦးစားေပးသည္။ ထုိအလုပ္မ်ားတြင္လည္း အသံုး၀င္ေပမည္။

သို ့ေသာ္ . ဘဲြ ့မရဘဲ . အလုပ္ၿဖစ္ေနသူေတြလည္း ဒု ႏွင့္ ေဒး …

တခ်ိဳ ့ကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ လွ်င္ ကိုယ့္နာမည္ ၏ ေနာက္တြင္ ရရွိထားေသာ ဘဲြ ့မ်ားကို တသီတတန္းႀကီးထည့္လုိ ့ေတာ့ရသည္ ဟု ဆုိသည္။ အၿမီးရွည္ တာေပါ့ ဟု ေၿပာသည္။

ဒီလို ဆုိလွ်င္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ရထားေသာ ဘဲြ ့သည္လည္း ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာေတာ့ အသုံး၀င္ ေပလိမ့္မည္။ သို ့ေသာ္ အေႀကာင္းသိ သူေတြကေတာ့ . တိတ္တိတ္ႀကိတ္ကာ ရယ္သြမ္းေသြးႀကေပလိမ့္မည္။

မိုက္ကရုိ ၊ ဘာဂ်ာ တို ့၏ အားကိုးၿဖင့္ ရလာေသာ ၅၀၀ က်ပ္တန္ ဘဲြ ့ႀကီးဟု ေလွာင္ေၿပာင္မည္ေလာ။

ထုိ ့ေႀကာင့္ ဘဲြ ့ရၿပီးေနာက္ပို္င္းတြင္ . လူေတြက မင္းဘာဘဲြ ့ရထားသလဲ ဟုေမးလုိက္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ၿပန္ေၿဖရမွာရွက္လာပါသည္။ အဂၤလိပ္ၿဖင့္ ဘဲြ ့ရထားသည္ဟု ဆုိေသာ္ၿငားလည္း Times မဂၢဇင္းကိုေတာင္ မလွမ္ ႀကည့္ရဲသူအၿဖစ္ ထင္ႀကမည္လား မေၿပာတတ္။

ကြ်န္ေတာ္က ဒီအေႀကာင္းေတြကို သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္ မုိးကို ေၿပာၿပေသာအခါ . မည္သူကမွ် အေရးမလုပ္ခ်င္ႀက။

ကုိယ့္ ကုသုိလ္ ေကာင္းလုိ ့ဘဲြ ့တစ္ခု ကို မပင္မပန္းပဲႏွင့္ လြယ္လြယ္ရသည္ ဟူ၍ သာ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ေတြးကာ ရယ္စရာအၿဖစ္ေၿပာႀကေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘဲြ ့၀တ္စံုၿဖင့္ ရုိက္ထားသည့္ ဓာတ္ပံုႀကီးကို အိမ္ေခါင္းရင္းတြင္ မခ်ိတ္ခ်င္ေပ။ သို ့ေသာ္ မိဘမ်ားက သူ တို ့၏ သားႀကီးအတြက္ ဂုဏ္ယူခ်င္သည္ ဟုဆုိကာ အဆုိပါ ဓာတ္ပံုႀကီးကို တခမး္တနား ခ်ိတ္ဆဲြထားေလသည္။

လုိခ်င္အံုးဟဲ ့.. B.A ဘဲြ ့ႀကီး

ထုိ ည က ကြ်န္ေတာ္သည္ ထူးဆန္းေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကိုမက္ေလသည္။ ေဆာင္းတြင္း အိပ္မက္ ဂေယာက္ဂယက္ ဟူသည့္အတုိင္း သဘာ၀ မက် ၊ အစီအစဥ္မက်ေသာ အိပ္မက္ႀကီးကို မက္ေလသည္။

လြန္စြာႀကီးမားလွေသာ SEDONA ဟိုတယ္ႀကီး တြင္ ခမး္နားလွေသာ မဂၤလာေဆာင္ႀကီးကို က်င္းပေလသည္။ အံ့ႀသစရာေကာင္းသည္ က သတုိ ့သား ေမာင္လၿပည့္ ႏွင့္ သတုိ ့သမီး မုိးသီဂီ ၤ တုိ ့၏ မဂၤလာပဲြ ၿဖစ္သည္။

၀တ္ေကာင္းစားလွ မ်ား ၀တ္ဆင္ထားေသာ ဂုဏ္သေရရွိ ဧည့္ပရိသတ္ႀကီးသည္ မဂၤလာခန္းမ အၿပည့္ ႀကြေရာက္ ခ်ီးၿမင့္ႀကသည္။

သို ့ေသာ္ အဆုိပါ ဧည့္ပရိသတ္ႀကီးသည္ သတုိ ့သား သတု ိ့သမီး တုိ ့၏ နာမည္မ်ားေရးထုိးထားေသာ မဂၤလာ စင္ၿမင့္ထက္ရွိ ေဖာင္းႀကြနာမည္ စာတန္းႀကီးကို ႀကည့္ကာ တအံ့တႀသၿဖစ္ႀကေလသည္။

အခ်ိဳ ့ကလည္း မ်က္လံုးႀကီးမ်ား ၿပဴးကာ ပါးစပ္ အေဟာငး္သားႏွင့္ႀကက္ေသေသ ေနႀကသည္။

အခ်ိဳ ့ကလည္း မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္သည္ကို လုပ္ထားသၿဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၿဖစ္ေနႀကသည္။

တခ်ဳိဳ ့ကလည္း ဟာ..ခနဲ ဆုိကာ..သတိၱရွိသူ . အမွန္ကို ေဖာ္ထုတ္၀ံ့သူ အၿဖစ္ခ်ီးက်ဴးေလသည္။

ေ၀ဖန္သံမ်ား ၊ ကဲ့ရဲ ့သံမ်ား ။ အံ့ႀသမွင္သက္ေသာ အာေမဋိတ္အသံမ်ား ႀကား၀ယ္ လာသမွ် ဧည့္သည္တုိ ့ကို ေပ်ာ္တၿပံဳးၿပဳံဳးဧည့္ခံေနႀကသည့္ သတုိ ့သားႏွင့္ သတုိ ့သမီးတုိ ့ကေတာ့မည္သူ ့ကိုမွ် ဂရုမစိုက္ေပ။

ေနာက္ဆံုး.ကြ်န္ေတာ္က.စင္ၿမင့္ထက္ရွိ စာတနး္ႀကီးကို လွမး္ႀကည့္လုိက္မိသည္။

ထုိ မဂၤလာစင္ၿမင့္ထက္ ရွိ ေဖာင္ႀကြစာလံုးႀကီးမ်ားၿဖင့္ေရးသားထားသည္မွာ ကေတာ့….

ကြ်န္ေတာ္သည္ အဆုိပါ အိပ္မက္မွ ေႀကာက္ လန္ ့တႀကားႏိုးထလုိက္သည္။ ေခြ်းေစးမ်ားကလည္း ရြဲဆုိလ်က္။

ညအိပ္ မီးအလင္းေရာင္မိွန္မိွန္ေအာက္တြင္ ၿမင္လုိက္ရသည္ကား..ေခါင္းရင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ ဘဲြ ့ဓာတ္ပံုထဲမွ လၿပည့္သည္ကြ်န္ေတာ့္အား ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး လွမး္ႀကည့္ေနေလေတာ့သတည္း .။။

တခါတုန္းက တကၠသိုလ္

------------ ၿပီးပါၿပီ -----------------

ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေနမည့္

ေမာင္လၿပည့္ (တကၠသိုလ္ ဆယ္ရက္)